Turkish Gambit, Boris Akunin

Ruim een jaar geleden maakte ik kennis met Erast Fandorin in The Winter Queen. Akunin trok al enige tijd, vooral om het Russische en ik werd niet teleurgesteld. Fandorin is een innemend personage, vleugje avontuur, zweempje tragiek, sprankje charme en Sint Petersburg als achtergrond wakkerde het verlangen aan weer eens die kant op te reizen. Het verhaal smaakte naar meer, nu kwam ik er eindelijk toe Fandorins tweede avontuur te lezen.

1877, Rusland trekt ten oorlog tegen het Ottomaanse rijk. Fandorin sluit zich aan bij een van de Russische eenheden. Hij ontmoet ook Varya Suvorova, een jonge serieuze dame, prettig om te zien ook, met revolutionaire idealen, die zich als jongeman heeft verkleed om haar gewaardeerde kameraad en verloofde Pyotr in het leger te kunnen bezoeken. Fandorin redt Varya uit een netelige situatie, zij kan niettemin haar minachting voor deze tsaristische lakei nauwelijks verdoezelen. Varya heeft Pyotr amper een begroetingszoen kunnen geven of deze wordt beschuldigd van spionage. Pyotr wacht de doodstraf en Varya moet de verachte Fandorin vragen haar te helpen de echte spion te vinden. Fandorin voelt aan z'n water dat er groot verraad speelt. Dan wordt het steeds ingewikkelder, je wordt om de oren geslagen met veldslagen, intriges, duellen, nog meer nieuwe personages, ik raakte het spoor soms bijster. Uiteindelijk komt uiteraard alles op z'n pootjes terecht, bijna dan. Pyotrs naam wordt gezuiverd, Varya heeft Fandorin leren waarderen en misschien wel meer dan dat, er vallen wat spaanders, maar er wordt dan ook flink gehakt en na wat red herrings komt het tot een ontknoping en blijkt dat de minst waarschijnlijke en meest sympathieke man het dubbelspel speelt.

Een van de nevenpersonages is de Franse oorlogscorrespondent Charles Paladin. In een grappig intermezzo stelt hij dat een goed schrijver zelfs over niets een goed stukje kan schrijven. 'One does not need a topic in order to write a good feuilleton,' the Frenchman declared. 'One simply needs to know how to write well.' Hij durft zelfs een weddenschap aan te gaan dat hij dit kan aantonen, die Wette gilt, mein Herr, Paladin wint met glans. Hij heeft dan ook volledig gelijk, vindt deze lezer.

Het eerste Fandorin-verhaal sprak mij meer aan. In Turkish Gambit is Varya de hoofdpersoon, Fandorin een sleutelfiguur, het hele verhaal speelt zich af op vaag Turks grondgebied, ik houd van meer Fandorin en meer Russisch. Je vangt gelukkig wel glimpjes van de Russische ziel op. Aan het eind van het boek word je lekker gemaakt met de eerste hoofdstukken van een volgend Fandorin-verhaal. Dat sprak meteen meer aan, het speelt in een herkenbaar Moskou, de intrige lijkt boeiender, hier verheug ik me nu al op. Later, er ligt nog een stapel ongelezen.