nobelprijs

De naam van de nobelprijswinnaar voor literatuur zegt velen vaak helemaal niets. Op veel Amerikaanse leesblogs gaat het er al een paar jaar in de aanloop van de benoeming alleen maar over dat het zeker weer niet een Amerikaan zal zijn, maar wel een of andere obscure Europeaan of iemand van een nog exotischer continent. Jammer en klein, dat gekissebis. Er kan er toch maar één die prijs krijgen en er zijn nou eenmaal veel goede schrijvers en veel meer talen dan het (Amerikaans-)Engels.
            Herta Müller kende ik nou eens wel, maar ze schrijft dan ook in het Duits. Ik lees haar graag. ’t Is niet allemaal erg vrolijk, maar ze heeft een gedistantieerd milde toon die je de verhalen in trekt. Ze komt oorspronkelijk uit Roemenië en heeft haar portie repressie en ellende wel gehad. Hierover schreef ze onlangs in Die Zeit. Zo was en is het dus, echt. We lijken soms een stelletje verwende nesten hier in het westen, lees haar maar (hier in het Engels, voor wie dat prettiger vindt). Waar maken wij ons dan eigenlijk druk om.