Foer & Krauss

Ik las The History of Love vorig jaar in de ring van MaaikeB. Foers Extremely Loud, etc. heb ik niet gelezen, maar er schijnen nogal wat overeenkomsten tussen die twee boeken te zitten.

Dat vindt Leigh Stein ook, lees hier maar, erg grappig (althans, als je de boeken van Foer en Krauss geen meesterwerken vond).
Heerlijk, die Yankee Pot Roast, but then I am a bit of a Yankee.

To foreigners, a Yankee is an American.
To Americans, a Yankee is a Northerner.
To Easterners, a Yankee is a New Englander.
To New Englanders, a Yankee is a Vermonter.
And in Vermont, a Yankee is somebody who eats pie for breakfast.

E.B. White (ja die van Charlotte's Web)

De Willem Ruis Show, Gijs Groenteman

Dit boek heeft even bij mij gelogeerd en zo heb ik er eerst wat in gelezen en toen verder gebladerd, uit nieuwsgierigheid, omdat het vooral de tijd die ik niet in Nederland woonde bestrijkt. Ik vond vooral de beginjaren interessant, het gesjacher van Ruis om een poot aan de grond te krijgen bij de omroepen en dan vooral op tv. Het is 'm gelukt, dat is bekend. Wat een leven, zo zielloos vond ik het, zo'n jachtige aaneenschakeling van activiteiten.

Oud en eenzaam, Gerard Reve

Lucky Man, Michael J Fox

Een memoir lees ik niet vaak. Fox schrijft een zeer persoonlijk, maar niet melodramatisch verhaal, vooral over zijn ziekte, Parkinson op jonge leeftijd, en hoe dit zijn levenshouding veranderde. Ik had een slapeloze nacht en het boek was zeer welkom. Ik vraag me wel af wie de beste man heeft verteld dat "Schuyler" Nederlands zou zijn voor scholier/docent. Een van zijn dochtertjes krijgt die naam. Het lijkt eerder op het Duitse "Schüler" in zeer eigenzinnige spelling. Rare taalgebruikers, die Amerikanen. Daarin staan ze dan weer niet alleen.

Klik op de foto als je wilt lezen wat anderen ervan vonden.

Onvoltooiden

Ik probeerde een Mulisch en kwam niet ver. Wat is het toch dat zo'n boek me in no time mateloos irriteert? Ik las "Wat er toen had plaatsgevonden, moet het begin van haar dood zijn geweest, die nu kwam als een bezegeling"; werkelijk, hoe krijgt de man het uit zijn pen.

Ik probeerde een tweede Sarah Waters en constateerde tot mijn teleurstelling dat die helemaal niet heel anders was dan het eerder gelezen en niet zo hogelijk gewaardeerde Affinity. Alle Waters-fans verzekerden mij dat dat een a-typische Waters was, ik moest het vooral nog eens proberen. Niks a-typisch. Ik loop nu tegen dezelfde kenmerken aan die mij eerder al niet aanspraken. Een typische Waters. Veels te gothic voor mij. Fingersmith ook weggelegd dus.
Verder in verheugende boeken.