Ik keek het gegeven paard in de bek, trachtte zonder oordeel vooraf te waarderen en waardeerde niet wat ik las. De eerste alinea’s nodigen uit tot verder lezen, prima. Dan komen de eerste struikelblokken, zinnen die je verward achterlaten. Ze dronken koffie aan haar tafel en met een even grote kracht als hij niet zo lang daarna zou weten dat hij van haar af wilde, had hij haar gewild. Hûh? Nog maar eens lezen. Aha, hij, Fred, wil haar heel graag en dadelijk wil hij haar net zo graag niet meer. Behalve dat Fred vervolgens een wat langere relatie met deze vrouw krijgt en later uit niets blijkt dat hij ‘met grote kracht’ van haar af wil. Hij wil nogal slap van haar af, hij is ook een niksig weekdier, zij beëindigt de relatie. Komt geen kracht van zijn kant aan te pas. Meer kromme zinnen en inconsequenties, maar ik haak niet af, ben zelfs nieuwsgierig naar verder verloop.Het boekenweekgeschenk van dit jaar is een tweeluik. Het hoofdpersonage van deel één is die pedante, verwaande Fred. Een onsympathiek personage hoeft niet af te schrikken. Terugkijkend was deel één een feest, het ging ergens over: over een vervelende ijdeltuit die vindt dat hij beter is dan de lullige medemens, zijn eigen leven leeft en invult, mensen ontmoet, anderen achter zich laat, veel navelstaart en weinig relativeert. In deel twee is ik-verteller Bram aan zet. Bram komt helaas niet zo goed uit zijn woorden. Hij heeft ook niet veel te vertellen, moet toch de helft van de novelle zien vol te praten. Wat een vervelende, in clichés dolende puber is Bram. Bram krijgt ook zelf genoeg van Bram. Arme Bram, niemand begrijpt hem. Ik ook niet.
5 opmerkingen:
:-) maar ook wel jammer. Het zou nou zo leuk zijn om weer eens een positief verhaal over het boekenweekgeschenk te lezen. Ik ben er niet eens meer voor naar de boekwinkel gestapt. Jij moest zeker weer nodig een cadeautje kopen?
Een boekenweekboek kopen ging bepaald niet vanzelf dit jaar. Had ik toch net pre-boekenweek Tellegens vertrek van de mier in huis gehaald, wat dan wel uit het aanbod? Niets trok echt. En toen hiervoor op de fiets gestapt, een prachtig boek, niet alleen voor de salontafel die wij niet hebben. Ik had niet gerekend op het geschenk bij deze non-fictieaankoop.
Zo, dat ziet er zeker goed uit! Nu nog een salontafel.
Blij dat ik geen moeite heb gedaan. Ik had al meer van dit soort verhalen gehoord.
Ja dank u, ik hád al niet zoveel zin om het bws te lezen... :\ ;)
Een reactie posten