Een jonge vriend was jarig, ik zou op bezoek gaan, er kwam allerlei tussen (aardverschuiving, verhuizing, veel hooi, kleine vork, etc.), ik ging nog niet. Ik had voor de jarige wel een boek uitgezocht. Mijn eerste keus was een titel van Andreus geweest, het boek bleek echter beschadigd, er was maar één exemplaar, zo week ik uit naar Mistica Maeva. Een gok, maar het zag er mooi uit en de eerste regels beloofden wat. 'Dat is ook veel leuker dan Andreus,' aldus de boekverkoper nog en ik ging tevreden naar huis. Of het leuker is, weet ik niet, maar leuk is het zeker. Zo'n verhaal dat ik als plusminus tienjarige wat graag zou hebben gelezen. De hoofdpersoon heet Mistica Maeva, tien jaar oud. Met haar schoolvriendje Jakko beleeft ze een Venetiaans avontuur. Er zijn verder een excentrieke oma, een kat die bevriend is met een duif, een oude professor met menselijke zwaktes en een legende die tot leven komt.
Een aanrader is het echter helaas niet, de uitgave is namelijk zo slordig verzorgd. In de Recensent.nl schreef Maaike Melsen een kritische bespreking die ik volledig onderschrijf. Daar kan ik aan toevoegen dat de vertaling door Loes Randazzo bepaald niet slecht is (je tenen krommen niet, wat bij andere vertalingen helaas te vaak wel gebeurt), maar gewoon niet af. Nog één redactieslag en het resultaat zou al zoveel beter zijn.
Toch vermoed, en hoop, ik dat het verhaal in de smaak valt bij mijn jonge lezende vriend. Hier in de kast staat menig boek dat ik vroeger, vaak meer dan eens, heb verslonden, terwijl ik nu struikel over het slordige of krukkige of anderszins falende taalgebruik (bijvoorbeeld bij Beckman). De reacties op Melsens stuk sterken mij in mijn vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten