In liefdes naam, Greta Seghers

Ik heb het ooit gekregen en inmiddels gelezen. Eerst met aandacht, toen steeds vluchtiger. Het is goed geschreven, er staat veel interessants in over Griekenland en de Griekse taal en cultuur, het heeft helaas ook een hoog bakvisgehalte. Daar was ik niet tegen bestand. Een 'melige roman' schreef een recensent. Ik was wel nieuwsgierig geworden naar de ontwikkelingen en heb daarom tot het eind gesnelleesbladerd. De crux heb ik geloof ik gemist. Het zij zo. Er is vast een lezer die dit leuker vindt. Op reis dan maar.

The Gathering, Anne Enright

I would like to write down what happened in my grandmother's house the summer I was eight or nine, but I am not sure if it really did happen. I need to bear witness to an uncertain event. I feel it roaring inside me - this thing that may not have taken place. I don't even know what name to put on it. I think you might call it a crime of the flesh, but the flesh is long fallen away and I am not sure what hurt may linger in the bones.

Veronica Hegarty, uit een gezin met twaalf kinderen (plus zeven miskramen), vertelt vervolgens het verhaal over haar jeugd, haar familie toen en nu en haar eigen gezinsleven terwijl ze onderweg is om het lichaam van haar door zelfdoding om het leven gekomen ietwat oudere broer op te halen. Wat gebeurde er in het huis van haar grootmoeder? Heeft die gebeurtenis het leven van haar broer en zijn vroegtijdig einde inderdaad bepaald? En is het werkelijk gebeurd? In haar terugblik verweeft Veronica heden en verleden, fantasie en herinnering.

Het is geen vrolijk verhaal, maar stemde toch niet somber. De zinnen zijn stuk voor stuk prachtig, de stream of consciousness van Veronica danst ondanks de zware ondertoon lichtvoetig van onderwerp naar onderwerp. Even stoorde het me dat het kind Veronica, dat soms ook aan het woord is, zo wijs en met te veel inzicht kijkt en analyseert. Tot me opviel dat niet het kind sprak, maar Veronica de veertiger die zich scènes uit haar jeugd herinnert en met haar volwassen bagage deze herinneringen verwoordt.

Gatwick airport is not the best place to be gripped by fear of flying. But it seems that this is what is happening to me now; because you are up so high, in those things, and there is such a long way to fall. Then again, I have been falling for months. I have been falling into my own life, for months. And I am about to hit it now.

Ik vergat nog iets te vertellen, Ben Sijes

Ben Sijes (1909-1981) groeide op in een Amsterdams joods arbeidersgezin en werd na WOII bekend als geschiedschrijver van de Nederlandse arbeidersklasse en medewerker van het RIOD.
Het bundeltje bevat teksten van toespraken, maar ook persoonlijke notities die oorspronkelijk geenszins voor publicatie waren bestemd, hier dus toch zijn verschenen. Hij schrijft over de Nieuwe Kerkstraat, over de arbeidersbeweging, over schrijnend schuldgevoel, de zwakheid van de een, de slechtheid van de ander.
Hij beschrijft ook hoe God de mens schiep en, doordat dit niet zonder horten of stoten ging, hoe de mens uiteindelijk ontstond uit klei, de droeve tranen van de engel der waarheid en schuldgevoel. God had de mens geschapen, maar vergeten hem een toekomst te geven. Zo blijven we zoeken. Bepaald onvrolijk dit, maar weer mooi verwoord en niet alle teksten zijn zonder hoop. Je krijgt een mooi beeld van Sijes en zijn positie in het leven.

(Auteursportret door Peter van Straaten)

Harry Potter and the Goblet of Fire, JK Rowling, voorgelezen door Jim Dale

Jim Dale heeft een prachtstem met bewonderenswaardig veel facetten en is een zegen voor de insomniatische mens: als je ogen te moe zijn om te lezen en de radio alleen maar foute onderwerpen biedt, gaat de ouwe trouwe cassetterecorder aan en val je snel in slaap. Bij mij werkt het althans vrijwel altijd. Dat betekent ook dat je, met zo'n twee zinnen te gaan voor je wegdoezelt, heel lang over één luisterverhaal doet. The Goblet of Fire, boek vier in de Harry Potterreeks, onderhoudt me al sinds de vroege zomer. Extra luistervertraging had ik doordat A) ik een tijd sliep als een roos en B) bandje elf van de twaalf het ineens leek te begeven, maar dat kon ik onlangs oplossen met behulp van een geavanceerd cassettedeck dat fijngevoeliger met de cassette omspringt dan het draagbare nachtkastjesdingetje. Nu is het dan toch uit en gelukkig, een alternatief is al gevonden.
Memorable quote: 'Decent people are so easy to manipulate', schampert een inslechte volgeling van de Dark Lord. Een waarheid als een koe, het hele verhaal is gebaseerd op de platgetreden tegenstelling van goed en kwaad. En toch is het leuk.

Was deine Katze wirklich denkt, Robert Gernhardt

Een gelukkige greep uit eigen boekenkast omdat andere actuele boeken niet geschikt bleken voor bedlectuur (het ene te dik, een echt bankboek, het andere te zwaar, maar dan inhoudelijk, de overige tijdelijk onaantrekkelijk, grillig is deze lezer in haar smaak). Gernhardt, 1937 geboren als Baltische Duitser in Estland, is na de WOII uiteindelijk in Frankfurt beland, waar hij mede-oprichter was van de Neue Frankfurter Schule, een groep schrijvers en tekenaars die satirisch werk produceerde en het satirische blad Titanic oprichtte. Daar kende ik Gernhardt van. Het fraai vormgegeven en door de auteur zelf geïllustreerde bundeltje met dertien lessen in Catical Correctness kon ik eens niet laten liggen. Gernhardt schrijft zeer geestig en erudiet en onderhoudt als de beste. Hij heeft trouwens ook serieuze teksten (waaronder mooie poëzie) geschreven. Vorig jaar juni is hij overleden, hij gaf nog les, schreef nog, had helaas ook kanker.