The Impressionist, Hari Kunzru

De hoofdpersoon, ontvangen in een mesalliance (vader Brit, moeder Indisch), om de hoek van de Taj Mahal geboren in een familie van een hoge kaste als Pran Nath, de zuivere Indiër, belandt op straat, leeft verder als de in alle opzichten misbruikte Rukhsana, wordt al snel streetwise en door karakter en omstandigheden in korte tijd een volleerde opportunist, ontsnapt aan zijn uitbuiters en buit anderen uit als Robert, de brave huisgenoot, c.q. Pretty Bobby, de boodschappenjongen van hoeren en bij gelegenheid pooier, profiteert van zijn blanke trekken en vaart als de Britse Jonathan Bridgeman, wiens identiteit hij aanneemt als de echte Jonathan op straat wordt doodgetrapt, naar Engeland, waar hij een goede opleiding krijgt, likt hielen en meer en verliest zichzelf steeds meer uit het oog.
Pran/Bobby/Jonathan, die van het Victoriaanse India naar het Edwardiaanse Londen reist en vervolgens via Parijs, waar hij in aanraking komt met een expatgemeenschap van zwarte Amerikanen, naar Afrika vertrekt voor een antropologische excursie, eindigt sjokkend op een kameel.

Het boek werd mij aangeraden toen ik op zoek was naar bedriegers in de literatuur. Ik zocht doorgewinterde oplichters. Pran/Bobby/Jonathan licht dan wel deze en gene op, hij is echter vooral een kameleon, neemt gedaante na gedaante aan en ontdekt geleidelijk dat hij juist daardoor niemand is. Hij loopt tegen zijn racistische ideeën aan, neemt afstand van zijn ideaal van de blanke man.

Het verhaal zoog me naar binnen, het boek leek unputdownable, tot Jonathan Bridgeman zijn intrede deed. De sjeu ging eruit. Eerst leek me dat nog goed passen, als Jonathan Bridgeman nadert de hoofdpersoon het meest de kleurloosheid, ik hoopte dat na dat intermezzo de vaart van ruim de eerste helft er weer in zou komen. Dat gebeurde niet.

Hari Kunzru schrijft over zijn boek: 'When The Impressionist was published in 2002 it was translated into 17 languages and won several prizes. On the US Amazon site "A Reader from Fort Scott, Kansas" wrote: "the author is obviously intelligent but obsessed by sexual perversions ... In the author's mind everyone is hiding a deviant sexual appetite." In many quarters this was considered a perceptive response.'