De Donald Duck-pocket viel mij letterlijk in de schoot. Lange tijd was ik trouw DD-lezer, iedere week het vrolijk weekblad met precies de goede kwinkslagen en knipogen. De sjeu ging eruit, het blad ook. Dit was een zeer geslaagde reünie, ouderwets goede DD-verhalen, waarin de driftige loser onvermoeibaar zijn noodlot tart.
Tja, 't is druk, dan weer hier een alinea gelezen, dan weer daar en de laatste weken (maanden?) las ik alleen deze zware kost van pagina 1 tot laatste. Tizmewat.
2 opmerkingen:
Grijns!
tja, ik heb dat ook, ajakkes, ik lees alleen studentenmaaksels en chicklit. Dat is volgens mij nog minder verantwoord dan DD.
Een reactie posten